Het "grondwettelijk verdrag" is veel te lang: 852 bladzijden A4. Zo'n lengte voor een grondwet is een unicum in de wereld, hetgeen haar gewoonweg onleesbaar maakt.

Deze langdradigheid is een beletsel voor kritische studie. Dit is allesbehalve een detail.

De 70% van de stemmende spanjaarden die de tekst toch hebben goedgekeurd, net als de 60% stemonthouders, hebben de tekst niet gelezen: noch de ministers, noch de parlementsleden, noch de docenten, noch de journalisten, noch de burgers, die elk wel wat anders te doen hebben: wie heeft er nou echt tijd vrij om 850 A4-tjes te lezen? Stelt u zich maar eens die vraag ... voor de andere mensen zal het niet anders zijn.

Op deze manier nemen de burgers het grote risico, voor zichzelf maar ook voor hun kinderen en kleinkinderen, om later als het te laat is, te ontdekken dat wat niet meer terug te draaien is.

Vanzelfsprekend moet men pas tot ondertekening over gaan als men de tekst heeft gelezen en begrepen. In het andere geval weigert men gewoon te tekenen.

Zelfs als de tekst een eenvoudige structuur had (wat het niet heeft), dan nog zou het onmogelijk zijn zo'n lange tekst oordeelkundig te beoordelen.

En toch wordt onze mening gevraagd. Hoe kunnen we dan toch een mening krijgen over een tekst die niet te lezen is? Nou simpel, door ons veilig aan te schuiven bij de mening van "de anderen", net als schapen in een rij.

De onzinnige langdradigheid van de tekst is op zichzelf al ondemocratisch; mogelijk geinteresseerden worden op die manier op een afstand gehouden. We kunnen vandaag de dag zien hoe goed deze oude verhullingstechniek toch maar weer werkt.

Een grondwet is de fundamentele wet, zij moet door iedereen te lezen zijn, zodat zij om terechte redenen kan worden goedgekeurd of afgekeurd.

Is het niet aan rechtendocenten en journalisten om dit uit te leggen aan de burgers, jong en oud?



terug naar hoofdpagina ...