SLOTSOM                                                                                         terug naar hoofdpagina ...


Goedbeschouwd is dit "grondwettelijk verdrag" een wake-up call dat aan het licht brengt hetgeen al sinds lange tijd achter onze ruggen om wordt bekokstoofd.

In zekere zin heeft de grote boze wolf zich nu van zijn schaapskleren ontdaan, en kunnen de burgers eindelijk het grote gevaar zien, en zich verzetten.

Eén van de grootste vergissingen bestaat eruit om economie voorang te verlenen boven politiek. Het roer wordt dan in handen gegeven van de economen, terwijl die nu juist in de machinekamer zouden moeten blijven om de motoren draaiende te houden.

Door vrijheid op te hemelen al zou het gaan om een waarde die hoger staat dan broederschap, door staatsregulering als waarborg voor het algemeen belang af te breken en die te vervangen door een regulering door de markt (een optelsom van persoonlijke belangen), vergrijpen de liberale economen zich aan de grondslagen van de democratie met het doel de voornaamste economische besluitnemers van alle controle te vrijwaren.

Het stelselmatig dereguleren binnen Europa, in het bijzonder (van de instellingen, van het beleid; ontgrendeling van de [nationale] Grondwet), en over de hele wereld, in het algemeen (WHO, Algemeen Akkoord over de Diensten, ADPIC), is een achteruitgang in onze beschaving, een terugkeer naar de wrede wet van de sterkste.

De volkeren van deze tijd laten hun meest waardevolle (en een op deze planeet zeer zeldzame) goed aantasten uit optimisme, goedgelovigheid en onverschilligheid, ofschoon het een noodzakelijke voorwaarde betreft voor hun dagelijkse gemoedsrust: te weten, de diverse beschermingen,  binnen de bedrijven (sociale rechten) tot op landelijk niveau (democratische instellingen die gecontroleerd worden en te ontbinden zijn), tegen de willekeur van de machthebbers.

Een democratie is nooit voor altijd; zij is zelfs erg kwetsbaar. Door haar onkwetsbaar te wanen dreigen we haar te verliezen.

Zelfs na een verwerping van deze tekst, zullen we moeten blijven vechten om onze democratie te behouden, en zullen we actie moeten blijven voeren om onze vertegenwoordigers te dwingen een ander, maar democratisch Europa te construeren. 

Deze fundamenten-leggende tekst is bedriegelijk en wordt aan de burgers bekend gemaakt via een debat dat ook als gezichtsbedrog is opgezet.

Talrijk zijn de journalisten die slinks een allegaartje fabriceren door de tegenstanders van deze tekst over één kam te scheren met de tegenstanders van een [verenigd] Europa. De dubbele vergelijking "JA aan het verdrag = JA aan een [verenigd] Europa" en "NEE tegen het verdrag = NEE tegen een [verenigd] Europa" is een beledigend leugen, een omkering van de werkelijkheid. Deze misleidende en ongefundeerde slogan werd gelanceerd om die mensen te verleiden die het verdrag niet gelezen en de nochtans sterke tegen-argumenten niet bestudeerd hebben, ook al komen die tegen-argumenten van personen die zich tegen het verdrag keren juist om het vooruitzicht op een democratisch Europa te beschermen.

Journalisten hebben hier een verantwoordelijkheid van historisch belang: is er dan werkelijk geen enkele journalist te vinden [in Nederland] die op een eerlijke en onpartijdige manier verslag kan doen van de twee pro-Europese standpunten?

Is er dan werkelijk geen enkele krant, radiouitzending of televisieuitzending, die een werkelijk vurig debat, met tegenstrijdige standpunten, kan organiseren? Zo'n debat is voor iedereen onmisbaar om een heldere mening te vormen.

Internet is op het ogenblik het meest democratische niet-gecensureerde medium en het beste middel om zich te weren. Als u dit schijven nuttig acht, aarzel dan niet om het snel te verspreiden in uw eigen kennissenkring, via internet of op papier.

Men is niet als burger geboren, men wordt het.

Is het niet aan rechtendocenten en journalisten om dit uit te leggen aan de burgers, jong en oud?


Nu het moment daar is om de wezenlijke, moeilijke en gevaarlijke keuzes te maken die nu eenmaal horen bij het vestigen van een Grondwet, zouden journalisten nog ergens goed voor kunnen zijn?

Zouden rechtendocenten nog ergens goed voor kunnen zijn?



terug naar hoofdpagina ...