Jacques Généreux : Zoals ik al zei, Europa was gedurende lange tijd een economische en technocratische aangelegenheid.

Dat was niet eens zo hinderlijk, zou ik zeggen, ook al ben ik een overtuigd democraat, zolang het alleen maar het bedrijven van economie betrof waar in grote mate overeenstemming over bestond.

Ziet u, na de oorlog was iedereen vòòr een markteconomie, beperkt en gereguleerd door technocraten nu juist, door planners en politici die probeerden betere manieren te vinden om nog betere prestaties te leveren, om nog doeltreffender te zijn, en om de synergie van de verschillende landen op het technologisch en onderzoeks-gebied te bundelen.

Dus hebben we een Europese markteconomie en technologische samenwerkingen tot stand gebracht, die veel succes hebben gekend. Denkt u bijvoorbeeld maar aan het Ariane-project, of aan Airbus; maar ook het landbouwbeleid was lange tijd een groot succes - al is zij nu een beetje problematisch.

Dit Europa dus, dat aan techniek deed, aan economie, bij monde van grofweg de technocraten en de regeringen, en slechts gecontroleerd door de regeringen, dat werkte nogal goed, eerlijk gezegd. Dat functioneerde nogal goed.

Waarom? Omdat wat er toen in het geding was, geen vraagstukken waren die kwaad bloed zetten. Er was nooit debat. Iedereen was het erover eens een welvarende, doelmatige en slimme markteconomie te gaan construeren, afgezien van een aantal minderheden die een geleide sovjeteconomie wilden.

Men behandelde dus alleen die vraagstukken waarover overeenstemming bestond. Dus het feit dat dit niet beheersd werd door de burgers (hetgeen men natuurlijk in theorie kan betreuren in het licht van een ideaal beeld van de democratie), was, praktisch gesproken, en om eerlijk te zijn, niet eens echt zo hinderlijk.

Maar het werd pas hinderlijk zo in het midden van de jaren tachtig, toen deze eerste fase van de Europese constructie werd afgerond met de zogenaamde Enkele Europese Akte. Dat verdrag werd van kracht in 1986 en voorzag in een grote interne markt met vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal. [Waarom?] Omdat ongeveer vanaf dat moment gezegd kon worden dat men het project van de economische constructie van Europa aan het voltooien was.

En met de voltooiing van de economische constructie van Europa, kwam er een einde aan het behandelen van vraagstukken die geen kwaad bloed zetten, d.w.z. vraagstukken waarover een consensus bestond. Iedereen was het erover eens deze doelmatige, welvarende  Europese markt te construeren. Vervolgens bleven er dus alleen nog maar vraagstukken over die kwaad bloed zetten.
Lees verder ...